Met het doorlopen van het zes stappenplan kom je via je onvrede, iets heeft je getriggerd,  bij het gevoel dat daarbij opkomt. Het gevoel brengt je uiteindelijk bij een overtuiging die je in je kindertijd over jezelf bent gaan vormen.

Als kind interpreteren we de wereld om ons heen alsof alles over ons gaat. We kunnen zo maar een situatie waarbij vader of moeder boos of geïrriteerd is, omdat het niet zo lekker ging op het werk, interpreteren alsof dat onze schuld is. Er kan dan een overtuiging ontstaan zoals bv.  'ik ben slecht'. En elke keer bij boosheid van een ander wordt die overtuiging weer bevestigd. Zie je wel, 'ik ben slecht' of 'ik ben de liefde niet waard'. Het wordt dan de bril waardoor ik de wereld waarneem.

De stappen:

1. Ik voel onvrede.

Mijn innerlijke vrede is verstoord. Ik erken dat ik een conflict met mijzelf heb. Ik laat dit volledig toe. Elke verstoring biedt me een kans om terug tot innerlijke vrede te komen met de vraag: Waar dient dit voor? Wat wordt me hier aangeboden? Het gevoel dat bij de ervaring meekomt zal me leiden naar een gebeurtenis uit het verleden waarbij ik hetzelfde voelde.

2. Dit gaat alleen over mij. 

Dit is een krachtige stap.

Ik neem de projectie terug en neem de verantwoordelijkheid voor mijn ervaring. Ik ben de auteur van mijn leven én van alle omstandigheden in mijn leven. Ik moet mijn verhaal loslaten, ik wil geen gelijk meer hebben. Ik ben niet mijn verhaal. 

Dit alles is heel radicaal, maar het is de enige weg uit het slachtofferschap en een opening naar heling.

Ik wil de weg naar vrijheid aanvaarden en meesterschap krijgen over mijn leven.

3. Ik focus op mijn gevoel. 'you've got to feel it to heal it.'

Wat voel ik? Ik neem de tijd om werkelijk te voelen, om zonder terughoudendheid het gevoel diep te beleven.

Voor het helingsproces is het nodig dat ik voel omdat het gevoel me zal leiden naar een herinnering uit het verleden waarbij ik ook dit gevoel had.

4. Ik herinner mij dit gevoel.

Emotionele reacties zijn in feite slechts herhalingen van gebeurtenissen uit mijn verleden.

Helemaal in het gevoel zijn, zal me terugbrengen naar een herinnering waarbij ik ook dit gevoel had. Wanneer voelde ik dit voor het eerst? Wat gebeurde daar? Wie was er bij? Hoe sterk is het gevoel bij deze herinnering?

5. Welke overtuiging heb ik toen bedacht?

Hoe heb ik de situatie en de omstandigheden waarbij dit gevoel zo'n rol speelde destijds geínterpreteerd? Hoe oordeelde ik over mijzelf? Wat zei het over mij wat iemand daar zei of deed? Wat voor iemand verdient het om zich zo te voelen? Om zo behandeld te worden?

6. De waarheid over mijzelf omarmen.

Bij deze laatste stap corrigeer je het negatieve zelfoordeel dat je over jezelf hebt bedacht bij stap 5.

We doen twee stappen van vergeving.

Vergeef me dat ik ben gaan geloven dat ik ....... ben. Slecht, waardeloos, de liefde niet waard, schuldig etc.

De volgende stap is dan:

Vergeef me dat ik vergeten ben wat ik werkelijk ben. Ik ben een onveranderbaar onderdeel van de Eenheid, van Liefde. Mijn waarde is intrinsiek en wordt niet bepaald door wat ik doe of denk. Pure onschuld ben ik, door en door krachtig.